Dit nummer werkt ontspannend voor mij omdat het een heel rustig nummer is en het gewoon 'makkelijk' is om naar te luisteren. Verder wekt dit nummer gevoelens op omdat het me laat denken aan Daan en de keren dat we Typhoon live hebben gezien.
Ik denk dat het nummer over 2 groepen levensvragen gaan, namelijk: de groep over jezelf en de groep over het omgaan met elkaar. Het nummer gaat namelijk (in mijn ogen) over een persoon die het moeilijk vindt om zich open te stellen tegenover zijn partner. Hij laat aan haar weten hoe het in hem werkt en dat hij zo veel mogelijk zijn best doet om zijn affectie tegenover haar te tonen.
Dat komt bijvoorbeeld terug in de zinnen: "Maar ik ben een controlfreak, freak uit in de rol van passagier. Dat mee met de stroom gaan, is prachtig, maar het blijft een lastig iets."
Daarnaast zie je ook hoe de ander met sommige dingen omgaat, dat zie je in de zinnen: "Je zit erbij, nonchalant en wat gesloten met zo'n houding van: wil ie me hebben, dan moet het van zijn kant komen."
Hierbij horen volgens mij dan ook de functies 'Structuur en Veiligheid' en 'Een bron van inspiratie' van levensbeschouwing. Het nummer kan namelijk mensen in laten zien dat ze het ook moeilijk vinden om zich open te stellen tegen andere omdat je jezelf wel goed in de tekst kan verplaatsen.
Als je er achter komt dat je dat moeilijk vindt kan je er ook iets aan doen en kan het nummer een motivatie zijn om eraan te werken.
Wat mij zo aantrekt in dit nummer zijn de melodie, en de stem van Typhoon. De melodie is heel rustig en constant waardoor het heel fijn is om naar te luisteren. verder is het einde gewoon een heel lang instrumentaal stuk wat heel rustgevend is. Typhoon heeft ook een vrij zachte stem dus dat samen zorgt gewoon voor een heel chill geheel.
Ik weet niet zozeer wat dit nummer direct zegt over mij maar ik weet wel dat ik zelf ook moeite heb met mezelf openstellen tegenover anderen.
Ik denk dat het nummer over 2 groepen levensvragen gaan, namelijk: de groep over jezelf en de groep over het omgaan met elkaar. Het nummer gaat namelijk (in mijn ogen) over een persoon die het moeilijk vindt om zich open te stellen tegenover zijn partner. Hij laat aan haar weten hoe het in hem werkt en dat hij zo veel mogelijk zijn best doet om zijn affectie tegenover haar te tonen.
Dat komt bijvoorbeeld terug in de zinnen: "Maar ik ben een controlfreak, freak uit in de rol van passagier. Dat mee met de stroom gaan, is prachtig, maar het blijft een lastig iets."
Daarnaast zie je ook hoe de ander met sommige dingen omgaat, dat zie je in de zinnen: "Je zit erbij, nonchalant en wat gesloten met zo'n houding van: wil ie me hebben, dan moet het van zijn kant komen."
Hierbij horen volgens mij dan ook de functies 'Structuur en Veiligheid' en 'Een bron van inspiratie' van levensbeschouwing. Het nummer kan namelijk mensen in laten zien dat ze het ook moeilijk vinden om zich open te stellen tegen andere omdat je jezelf wel goed in de tekst kan verplaatsen.
Als je er achter komt dat je dat moeilijk vindt kan je er ook iets aan doen en kan het nummer een motivatie zijn om eraan te werken.
Wat mij zo aantrekt in dit nummer zijn de melodie, en de stem van Typhoon. De melodie is heel rustig en constant waardoor het heel fijn is om naar te luisteren. verder is het einde gewoon een heel lang instrumentaal stuk wat heel rustgevend is. Typhoon heeft ook een vrij zachte stem dus dat samen zorgt gewoon voor een heel chill geheel.
Ik weet niet zozeer wat dit nummer direct zegt over mij maar ik weet wel dat ik zelf ook moeite heb met mezelf openstellen tegenover anderen.